به این منظور، دختران در سنین بلوغ تحت عمل خشونت آمیز «اتو کردن سینه» Breast Ironing توسط ‏مادرانشان قرار می گیرند تا توجه جنسی پسران و مردان را جلب نکنند. از آنجاییکه رشد ‏پستانها نشانه بلوغ جنسی است، صاف کردن پستانها به این منظور صورت می گیرد که ‏دختر کم سن و سال تر جلوه کند و جذابیت جنسی او کاهش یابد.‏

سنت اتوکردن سینه در کامرون رایج است بطوریکه ٢۶ درصد ‏دختران کامرونی در سنین بلوغ، یعنی حدود ۴ میلیون دختر، تحت خشونت «اتوکردن ‏پستان» قرار می گیرند.

این کار عموما توسط مادر دختر انجام می گیرد. وسایلی که برای ‏اتوی سینه استفاده می شود، از جمله کفگیر، موز، گوشت کوب چوبی، و پوسته نارگیل ‏است که ابتدا روی آتش داغ می شود و سپس برای ضربه و مالش پستان مورد استفاده ‏قرار می گیرد. گرچه هنوز تحقیقات علمی درباره عوارض مشخص این عمل در دراز مدت ‏انجام نگرفته است، اما این روش که بسیار دردناک است به بافت پستان آسیب ‏می رساند.‏اخیرا یک سازمان غیردولتی ،‏ پیکاری را برعلیه ‏سنت اتوکردن پستان دختران آغاز نموده و به کمک سازمان آلمانی ‏GTZ‏ که به توسعه ‏پایدار کشورهای درحال رشد کمک می کند، این پیکار کم کم به یک کارزار بین المللی علیه ‏اتوکردن پستان دختران در افریقا تبدیل شده است.

مهمترین هدف این کارزار، رشد آگاهی ‏زنان و دختران و ترک این سنت خشونت زا و زن ستیز است.‏با آن که دولت کامرون این کار را جرم اعلام نموده و آن را قابل مجازات تا حداکثر سه سال ‏زندان می داند، اما منع قانونی باعث از بین رفتن این سنت نشده است. مادران از این ‏سنت دفاع کرده و آن را برای تامین آینده بهتر برای دخترانشان ضروری می دانند.

گاه ‏حتی برخی از دختران خود به تحمل این شکنجه رضایت می دهند تا از ازدواج زودرس و ‏تجاوز در امان مانده و به تحصیل در مدرسه ادامه دهند.‏

تجربه نشان می دهد که اتوکردن سینه نه تنها مانع از رشد غریزه جنسی در دختران ‏نمی شود، بلکه حتی آنان را از بارداری زودرس و ابتلا به بیماری ایدز در امان نگاه ‏نمی دارد. نمونه دخترانی که مورد این خشونت قرار گرفته و پستان هایشان باصطلاح اتو و ‏صاف شده وجود دارند که پیش از ازدواج رابطه جنسی برقرار کرده و حامله شده اند. چنین ‏نمونه هایی به مادران نشان می دهند که از اعمال خشونت و اقدام به مثله کردن بدن ‏دخترانشان برای دورنگه داشتن آنان از رابطه جنسی بپرهیزند.‏

به نظر می رسد که دلیل اصلی اعمال این خشونت شاید “نجابت” بیش از حد مادران ‏باشد که مانع از گفتگوی صریح و بی پرده آنان با دخترانشان درباره رابطه جنسی ‏می شود. مادران از اینکه دخترانشان مورد تجاوز قرار گیرند، باردار شوند و یا مبتلا به ‏بیماری ایدز شوند بشدت وحشت دارند. اما در عین حال همین مادران آمادگی گفتگو و ‏صحبت درباره رابطه جنسی،-شیوه های کنترل رابطه و روش های پیشگیری از بارداری و ‏ایدز را ندارند گرچه آمادگی اعمال خشونت شکنجه وار بر روی دختران نوجوان خود را دارند.‏

از این رو، یکی از راههای موثر کارزار مبارزه با اتوکردن سینه، دریدن پرده های شرم و ‏حیایی است که مانع گفتگو درباره رابطه جنسی، روش های پیشگیری و بهداشت ‏جنسی می گردد و اینکار از طریق آموزش گفتگو درباره رابطه جنسی به مادران صورت ‏می گیرد تا بتوانند به صراحت با دختران خویش درباره اینکه چگونه بر بدن خود کنترل ‏داشته باشند، گفتگو کنند. اما با توجه به فرهنگ سنتی این جامعه، خود مادران نیز ابتدا ‏باید بیاموزند که جذابیت جنسی زن جرم نیست و برجستگی اندام های زنانه هیچ زنی را ‏مسئول تعرض جنسی مرد نمی سازد.

  بسیاری از هندوها این نوجوان را یکی از “خدایان میمون” که در نزد آنها از خدایان مقدس به شمار می آیند ، خوانده اند.

روزنامه آمریکایی “هافینگتون پست” گزارش داد که “ارشید علی خان” (۱۲ ساله) با دمی که در واقع یک استخوان در امتداد ستون فقرات وی می باشد ، به دنیا آمده است.

پزشکان می گویند که انسان دارای ژن های خفته ای است که در صورت فعال بودن می توانند منجر به شکل گیری دم در انسان بشوند.

“دان اندرو” جوانی ۲۰ ساله است که ۸ برابر انسان های عادی پیر شده است چرا که به بیماری خاصی و نادری به نام “Hutchinson-Gilford progeria” مبتلا شده است. در تمام دنیا تنها ۷۴ نفر به این بیماری مبتلا هستند اما در مورد “دان” این مورد خیلی مهمتر بوده است چرا که او بیش از دیگران از این بیماری رنج می برد و بدنش به مانند انسان های ۱۶۰ ساله شده است.

البته او تا به حال روحیه خود را از دست نداده است و درحالی که بسیاری از مشکلات یک انسان کهنسال را دارد اما تجربه های بسیاری را در زندگی خود داشته است و حتی درسش را نیز تمام کرده است. این بیماری به صورت ژنتیکی بیماران را مبتلا می کند و باعث می شود تا اندام های داخلی و حتی پوست بدن چروک و از کار افتاده شود. افراد مبتلا حتی گاهی اوقات دچار بیماری هایی که تنها در انسان های کهنسال دیده می شود را می گیرند.

پدر دان می گوید ابتدا رشد فرزندم خوب بود اما به مرور با بزرگتر شدن او متوجه شدیم که بدنش خیلی سریع تر در حال پیر شدن است در حالی که در قد و وزنش اتفاقی رخ نمی دهد. آن ها همچنان میگویند دان نمونه ای بسیار نادر است چرا که با نبود درمان برای این بیماری اغلب مبتلایان بیش از ۱۳ سال زندگی نمی کنند.